അധ്യാപന പരിശീലനത്തിന്റെ രണ്ടാം ഘട്ടം സർവ്വദയ വിദ്യാലയത്തിലാണ് എനിക്ക് കിട്ടിയത്. എന്നോടൊപ്പം എല്ലാ ഓപ്ഷനറിയിൽ നിന്നും ഓരോ വിദ്യാർത്ഥികൾ വീതം ഉണ്ടായിരുന്നു. ഇംഗ്ലീഷ് ഡിപ്പാർട്ട്മെന്റില് നിന്ന് ആരും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.
നിന്നെക്കൊണ്ട് പറ്റുവോ ? മറ്റുള്ളവരൊക്കെ എന്ത് കരുതും ? നീ ചെയ്താൽ എങ്ങാനും തെറ്റിപ്പോയാലോ ? അവരൊക്കെ ചിരിച്ചാൽ നാണക്കേടല്ലേ ? എന്നുള്ള കുറേ ചോദ്യങ്ങൾ ചോദിച്ച് എന്നെ വട്ടാക്കി,ഇരിക്കുന്നിടത്തു നിന്നും അനങ്ങാൻ സമ്മതിക്കാത്ത എന്നെ കൊല്ലാതിരിക്കാൻ എനിക്ക് പറ്റിയില്ല.ആ എന്നെ കൊന്ന ശേഷം സ്റ്റേജിൽ നിന്ന് ജോജു സാറിന്റെ അഭിനന്ദനം ഏറ്റുവാങ്ങുമ്പോൾ ഉണ്ടായ ആനന്ദം പറഞ്ഞറിയിക്കാൻ വയ്യ.സാറിന്റെ സഹായത്തോടെ സ്റ്റേജിൽ നിന്ന് പ്രസംഗിച്ചപ്പോൾ.. തൊട്ടടുത്ത് നിന്ന കുട്ടി എന്റെ ശബ്ദം നന്നായിട്ടുണ്ടെന്ന് അഭിനന്ദിച്ചപ്പോൾ ഒരു കൊലപാതകം ചെയ്താൽ ഇത്ര സന്തോഷം കിട്ടുമോ എന്നെനിക്ക് അത്ഭുതം തോന്നി.എത്ര ലളിതമായിരുന്നു അത്. ഈ ചിത്രം ജോജു സാറിന്റെ ക്ലാസ്സിലിരുന്നെടുത്തതാണ്.ചില വേണ്ടാത്ത ചിന്തകളെ പുറത്താക്കിയപ്പോൾ ചുറ്റുപാടുമുള്ള മനോഹരമായ എല്ലാത്തിലേക്കും കണ്ണ് പോയി.അങ്ങനെ എടുത്ത ഫോട്ടോയാണ് തൊട്ട് മുകളിൽ കാണുന്നത് ഒരു നല്ല അധ്യാപകനോ അധ്യാപികക്കോ ഉണ്ടാവേണ്ട ഏറ്റവും നല്ല ഗുണമാണ് പിൻവലിയലുകളെ തടുക്കുക അല്ലെങ്കിൽ "Kill your inhibitions" എന്നുള്ളത്.
09-12-21 വ്യാഴം ഇന്ന് വളരെയധികം സന്തോഷം തോന്നിയ ദിവസമായിരുന്നു. സഹജീവികളെ സ്നേഹിക്കുകയും പരിഗണിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന ഒരു നല്ല സമൂഹത്തിൽ ജീവിക്കാൻ കഴിയുന്നത് തന്നെയൊരു മഹാഭാഗ്യമാണ്.MTTC Field Visit ന്റെ ഭാഗമായി ഇന്ന് വട്ടപ്പാറ ശാന്തി മന്ദിരം സന്ദർശിക്കാൻ സാധിച്ചു.യഥാർത്ഥത്തിൽ ജോജു ജോൺ എന്ന മനുഷ്യസ്നേഹിയായ അധ്യാപകൻ ഞങ്ങളുടെ പോസിറ്റീവ് എനർജിയുടെ ഖനിയാണ്.ശാന്തിമന്ദിരത്തിലേക്കും തിരിച്ചും ഉള്ള യാത്രയിൽ ഞങ്ങളോടൊപ്പം കൂടിയ അദ്ദേഹത്തോട് എത്ര നന്ദി പറഞ്ഞാലും മതിയാവില്ല. സന്തോഷ് എന്ന സാറാണ് ശാന്തിമന്ദിരത്തിന്റെ നടത്തിപ്പ്. ഏകദേശം 150 ഓളം ആളുകൾ അവിടെ താമസിക്കുന്നുണ്ട്. മാനസിക അസ്വാസ്ഥ്യമുള്ളവരും അസുഖം ഭേദമായിട്ടും സ്വന്തം വീടുകളിലേക്ക് മടങ്ങാൻ സാധിക്കാത്തവരുമായ അവർക്കു വേണ്ടി പ്രാർത്ഥിക്കാൻ കഴിഞ്ഞു. അവരുടെ ഒരു ദിവസത്തെ സജീവമാക്കാൻ ഞങ്ങൾക്ക് സാധിച്ചു. പാട്ടും ഡാൻസും അവരിൽ ചിലർക്കെങ്കിലും ആസ്വദിക്കാൻ സാധിച്ചു. ഏറെയാന്നും അല്ലെങ്കിലും ഞങ്ങളെക്കൊണ്ട് പറ്റുന്ന വിധത്തിൽ അവരെ സഹായിക്കാൻ അവസരം നൽകിയതിന് ദൈവത്തോട് നന്ദി പറയുന്നു. സ്നേഹവും പരിഗണനയും ആഗ്രഹിക്കുന്ന അവർക്ക് നേരെ ഒരു ചെറിയ പുഞ്ചിരിയെങ്...
ഇന്ന് ഹോസ്റ്റലിൽ നിന്ന് റെഡിയായി ഇറങ്ങാൻ നേരം തന്നെ മഴ പെയ്തു. ശരിക്കും വാഹനങ്ങളിൽ പോകുന്നവർക്ക് നിരത്തുകളിൽ നടന്നു പോകുന്നവരെ പറ്റി യാതൊരു ചിന്തയുമില്ല. എത്ര കഷ്ടപ്പെട്ടാണെന്നോ ദേഹത്ത് ചെളി തെറിക്കാതെ കോളേജിൽ എത്തിയത്. ഈ മനുഷ്യരൊക്കെ കഴിഞ്ഞ രണ്ടു വർഷം തിരക്കുകളൊക്കെ എവിടെവച്ച് പൂട്ടിയോ ആവോ ? ഇവരെയൊക്കെ പിടിച്ചിരുത്തി ജോജു സാറിന്റെ ഒരു ക്ലാസ്സ് കേൾപ്പിക്കണം ഹൃദയവിശാലത ഇല്ലാത്ത മനുഷ്യര്... പിന്നേ.. ഈ തലകീഴായി തൂങ്ങികിടക്കുന്ന വവ്വാലമ്മ കുഞ്ഞി വവ്വാൽ തറയിൽ വീഴാതെ എങ്ങനെയാണ് പ്രസവിക്കുന്നതെന്ന് ആർക്കേലും അറിയാമോ ? കഴിഞ്ഞ 25 വർഷത്തിനിടെ ഞാൻ അതേപറ്റി ചിന്തിച്ചിട്ടേയില്ല. നമ്മുടെ കാര്യവട്ടം ക്യാമ്പസ്സിൽ അവിടെവിടെയായി ധാരാളം വവ്വാലുകൾ തൂങ്ങിക്കിടക്കുന്നത് കണ്ടിട്ടുണ്ട്. എന്നിട്ട് ഒരിക്കൽപോലും കുഞ്ഞു വവ്വാലുകളെ കണ്ടിട്ടില്ലാത്തതിൽ ഇന്നെനിക്ക് കുണ്ഠിതം തോന്നി. ജിബി ടീച്ചറാണ് ഇന്ന് ഞങ്ങളോട് ഈ ചോദ്യം ചോദിച്ചത്. പലരും പലവിധത്തിൽ കുഞ്ഞ് തറയിൽ വീഴാതെ വവ്വാലമ്മയെ പ്രസവിപ്പിക്കാൻ നോക്കി ദയനീയമായി പരാജയപ്പെട്ടു. ഒടുക്കം ടീച്ചർ തന്നെ ഉത്തരം പറയേണ്ടി വന്നു. ചുറ്റുപാടുകളെക്കുറിച്ച് ...